Back |
|
Een betonschaar voor je stalen zenuwen Met naar schatting 30.000 doden per maand is India de wereldwijde nummer 1 als het om verkeersslachtoffers gaat. Niet alleen in absolute zin, maar ook in relatieve zin. Naar verhouding van inwoneraantal is het aantal slachtoffers bijvoorbeeld circa 5 keer hoger dan in Nederland. En dat terwijl er relatief 5 keer minder auto's en vrachtwagens rondrijden en bovendien de snelheden laag zijn: vrachtwagens rijden zelden harder dan 40 en bijna geen enkel voertuig rijdt harder dan 60. Hoe kan het dan dat er zoveel ernstige ongelukken gebeuren? Twee dingen vallen op aan het verkeer in India: de mentaliteit van de mensen en de curieuze verkeersregels. Ik zal die laatste eerst beschrijven. De verkeersregels Algemeen Net als in veel landen in Azië wordt in India links gereden. De wegen zijn van zeer wisselende kwaliteit: van breed en glad asfalt tot een maanlandschap. Het geld voor een goede fundering lijkt steevast een andere bestemming te vinden dan de aanleg van de weg, met als gevolg dat elke nieuwe weg in korte tijd verandert in een gatenkaas. Ook de meerbaans "highways" zijn soms zeer slecht en niet vrij van ongemotoriseerd verkeer en vee. Het is daarom nooit veilig harder te rijden dan 80 km/u - de hoogste maximum snelheid die we op een bord gezien hebben is 60 km/u. De dichtsbijzijnde echte snelweg naar Westers model is te vinden in buurland Pakistan. Voorrang Might is right: het grotere voertuig heeft voorrang boven het kleinere voertuig in alle situaties, dus ook bij inhaalmaneouvres! Met name bussen doen geen enkele moeite om rekening te houden met het overige verkeer en zullen dus ook bij naderende tegenliggers inhalen. Als tegenligger rest je weinig anders dan tijdig een vluchtroute via de berm uit te stippelen. Overbodig om te melden dat voetgangers een rechtenloze kaste vormen. Richtingaanwijzers Deze worden gebruikt om aan te geven of degene achter je in kan inhalen (rechter knipperlicht) of juist niet kan inhalen (linker knipperlicht). Wanneer je van richting wilt veranderen steek je je hand uit het raam en gebruik je dus niet je knipperlichten. Doe je dat wel dan zal met name bij rechtsafslaan een aanrijding plaatsvinden: de auto achter je zal denken dat hij kan inhalen terwijl jij naar rechts uitwijkt! Verlichting Enkel grootlicht wordt gebruikt. Overdag om aan te geven "ik ga niet aan de kant" (bij voertuigen van gelijke grootte). 's Nachts als gewone verlichting. Op de meestal smalle wegen schijnen de lampen van trucks precies op ooghoogte en dus is rijden in het donker geen doen: na het passeren van een vrachtwagen zie je twee minuten niets meer en dus zie je ook niet die kudde buffels die op de weg ligt te slapen. Claxon Deze wordt gebruikt om aan te geven "hier ben ik". Niemand gebruikt namelijk spiegels of kijkt bij oversteken en dus moet een inhaalmaneouvre of het rijden door de bebouwde kom vergezeld worden van getoeter. Een lange toeter betekent "als je nu niet aan de kant gaat rijd ik over je heen". Veel voetgangers en brommers reageren pas bij dit lange signaal. Uit onderzoek is gebleken dat een gemiddelde Indiase bus elke twee seconden de claxon gebruikt. Onze toeterfrequentie ligt aanzienlijk lager, maar ik heb de claxon in twee weken India meer gebruikt dan in de voorgaande 14 jaar samen. |
Overbodig om te melden dat deze bus waarschijnlijk overvol is geweest. |
Mentaliteit Dit was voor ons toch even slikken - we hadden niet verwacht dat het passeren van de grens tussen Pakistan en India op dit punt zo'n groot verschil zou betekenen. Zeker vanaf Turkije moet je rekening houden met medeweggebruikers die elk verkeersinzicht ontberen - al was het maar omdat ze uiers en hoorns kunnen hebben. Na twee keer schrikken en boos tegen jezelf roepen "waarom moet die knuppel juist nu inhalen" speel je hierop in. In India heb je echter te maken met een, vanuit onze cultuur bezien, zeer asociale mentaliteit en hebben hufters vrij spel. Onvoorstelbaar is bijvoorbeeld de manier waarop gewacht wordt bij een spoorwegovergang: een smalle tweebaansweg wordt aan beide kanten drie rijen dik volgebouwd, waarbij de derde rij gevormd wordt door bussen die luid toeterend de al opgestelde rijen via de berm passeren. Wanneer de hekken opengaan ontstaat uiteraard een hilarische maar ook beschamende toestand: niemand kan de overgang passeren en niemand wil elkaar ook maar een centimeter ruimte geven! De Might is Right regel wordt vooral door bussen consequent toegepast ook als dit tot levensgevaarlijke situaties leidt voor de tegenligger. Wanneer de tegenligger per ongeluk ook Mighty blijkt te zijn vindt er of een frontale botsing plaats of wijkt een van de voertuigen toch uit waarbij het geregeld voorkomt dat dan voetgangers en fietsers overreden worden - in druk India levert dit niet zelden meer dan 10 slachtoffers op, waarbij de bus of vrachtwagen vrolijk doorrijdt. Crasht de bus zelf, dan zijn er uiteraard in een klap tientallen doden, want de bussen zijn doorgaans overvol. Tot nu toe zien we gemiddeld 1 ongeluk per 50 km, hetgeen overeenkomt met 1 per uur. Zelf zijn we al een keer geraakt, niet hard maar een tegenliggend passagiersbusje (Tata Sumo) wilde perse tussen ons en de op zijn weghelft stilstaande vrachtwagen rijden. Dat het niet om een inschattingsfout ging, maar pure hufterigheid bleek dat de chauffeur gewoon door bleef duwen terwijl hij al tegen onze auto aanzat. Misschien nog wel erger was de reactie van de passagiers: zij werkten bij de overheid en wij Westerlingen moesten niet zeuren... India is een mooi land, maar we denken vaak terug aan de vriendelijke en beleefde Pakistanen. Erwin Voogt, Ellora, 4 december 2002 |
Deze foto is gemaakt door Kees Jonker, onze passagier voor bijna een week. |
India - Pakistan - Iran - Turkije - Syrië - Jordanië - Libanon - Syrië - Turkije - Europa |
Azië Overland | Spectaculair Pakistan | Mystieke momenten |
|
Please contact me first if you want to use any of these pictures, images or photographs for any purpose. |