Kenia

Reisverslag

Home
Photography by Erwin Voogt

Op welk stukje van de Aarde leef jij nu?
Met deze vraag aan een “vergeten” vriend begon het plan voor een reisje naar Kenia. Ik had Erik sinds zijn vertrek naar Kenia al een tijd niet meer gesproken en had geen idee of hij nog in het Afrikaanse rondhing. Zijn antwoord maakte echter veel duidelijk: “Nou ik zit nog hier, hoor. Al weer 3 1/2 jaar of zoiets. Wanneer komen jullie eens naar Afrika? Ik snap werkelijk niet waarom niemand eens komt kijken!”
Tja, wat kun je dan anders doen dan meteen maar een ticket boeken?
Zo gezegd zo gedaan: 30 september zouden we naar Nairobi vliegen.
Met Sabena.
Kagamega Forest Kakamega, het laatste tropische regenwoud van Kenia.

Als je naar de tropen gaat heb je uiteraard enige vaccinaties nodig. Nu waren Bastienne en ik reeds ingeënt tegen het standaard rijtje DTP, Hepatitis A en Tyfus, dus we gingen er vanuit dat we enkel wat malariatabletten nodig hadden. Een weekje van tevoren maar eens een GGD bellen voor een recept:
“Ik wil graag een malariarecept hebben voor Kenia.”
“U heeft ook vaccinaties nodig.”
“Ik ben al ingeënt tegen DTP, Hepatitis A en Tyfus.”
“U moet ook ingeënt worden tegen Gele Koorts.”
“Oh.”
“Wanneer gaat U weg?”
“Volgende week.”
“Dan bent U te laat. Voor Gele Koorts en Lariam (malaria) moet U minimaal drie weken van tevoren een afspraak maken.”
Ai. Aan Gele Koorts hadden we even niet gedacht. Het bleek bovendien een belangrijke vaccinatie te zijn: niet zozeer omdat de overlevingskans bij Gele Koorts minder dan 40% is, maar vooral omdat je veel landen niet meer in mag nadat je zonder vaccinatie een Gele Koorts gebied bezocht hebt.
Nu zijn GGD’s niet ingericht op nonchalante reizigers, de KLM Travel Clinic is dat gelukkig wel. Over de Lariam deden ze niet moeilijk: “Slikt U de dosis van de afgelopen drie weken maar de komende drie dagen. Merkt U meteen heel snel of U last heeft van de bijwerkingen.” Ook het Gele Koorts vaccin hadden ze op voorraad. Professioneel werd de naald in m’n arm geramd, waarna nog even gevraagd werd of ik allergisch was voor kippeneiwit. Met mijn ontkenning werd de buis leeggespoten. Bastienne kon na dit feest meteen op Schiphol blijven, want ze moest die dag naar Lyon vliegen voor een 3 daags congres – om in de vakantiestemming te komen zullen we maar zeggen.

Kagamega Forest
High School meisjes Eindexamen leerlingen van een meisjes highschool. Hoewel men in Kenia zeker niet wereldvreemd is, blijven een paar van die blanke toeristen natuurlijk reuze interessant.
Hyena
Een gevlekte hyena. Heel schattig maar levensgevaarlijk.
In die laatste daagjes voor vertrek brak het klamme zweet toch een beetje uit. Nu kun je Lariam gemakshalve de schuld geven van alle nachtmerries, in dit geval was het toch het feit dat al dagen lang geen Sabena piloot een vliegtuig wilde besturen. Op zondag staken ze nooit was de geruststellende gedachte. Op zondag staken ze wel, bleek de werkelijkheid.
We werden gered door de gevolgen van het 11 september drama: de KLM vlucht naar Nairobi twee uur later had nog stoelen vrij en dus konden we overgeboekt worden. Waren we toch nog dezelfde dag in Kenia!

Vanuit Nairobi gingen we de volgende ochtend meteen met de bus naar Kisumu, de derde stad van Kenia, gelegen aan het Victoria meer. Daar wonen Erik en zijn vrouw Anja. De vijf uur durende busrit was een aangename kennismaking met het land: prachtige heuvellandschappen, veel tropisch groen afgewisseld met savannes, en uiteraard de bordjes “pas op voor overstekende zebra’s” trokken aan ons voorbij. Rond lunchtijd waren we bij de riante villa van Erik en Anja. De jaloezie die zich toen van ons meester maakte is in de weken erna niet meer weggegaan.

Hyena

Erik en Anja werken allebei bij het CDC, het Amerikaanse Center for Disease Control. Het CDC instituut in Kisumu is gericht op malaria en vooral aids. Men doet onderzoek in Kenia vanwege het trieste feit dat daar wat meer praktijkgevallen rondlopen dan in de Verenigde Staten zelf...
Als expat leef je in Kenia als God in Frankrijk: ze hebben een prachtige villa, een eigen huishoudster, tuinman en bewaking. In de vier jaar dat ze er nu wonen hebben ze niet meer zelf gekookt, afgewassen, schoongemaakt, enz. Bovendien is Kisumu een comfortabele stad: niet de omvang en de problemen van Nairobi, wel alle voorzieningen beschikbaar, aangenaam klimaat (365 dagen per jaar 28 graden), prachtige natuur, het Victoria meer om op te zeilen en de geweldige Masai Mara (“Out of Africa”) op vier uurtjes rijden.
Wanneer opent CMG een vestiging in Kisumu?

Amboseli Een kudde olifanten in Amboseli.
Kuddes bestaan enkel uit vrouwtjes en kalven. De mannen leven apart.
We hebben uiteraard niet drie weken in de tuin van de villa gezeten, al was het maar omdat onze gastheer en –vrouw geen vakantie hadden. Naast de onvermijdelijke, maar zeer indrukwekkende, safari’s was vooral de beklimming van Mount Kenia letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt. Wie denkt dat Kenia enkel savanne landschappen kent, heeft het mis: het land heeft vele hoogteverschillen en daardoor zijn vrijwel alle mogelijke klimaatzones present. Van tropisch regenwoud tot, jawel, eeuwige sneeuw. Voor dat laatste moet je wel een eindje klimmen: naar de 5000 meter toppen van Mount Kenia – de berg waaraan het land zijn naam dankt.

Safari Op safari in het park Amboseli.
Amboseli

Op de terugweg vanuit Amboseli: de draagarm van het rechter voorwiel breekt af. De chauffeur ziet het niet meer zitten en gaat er vandoor, ons groepje achterlatend in het niets - nou ja op een paar met speren bewapende Masai na dan. Pas na vier uur kwam een ander voertuig langs.
Deze hoogste berg van Kenia, en na de Kilimanjaro de hoogste berg van Afrika, is relatief eenvoudig in een paar dagen te beklimmen tot 200 meter onder de top van 5199 meter. Het enige probleem is dat je zelf al je eten en kampeermateriaal moet meenemen. Je kunt hiervoor dragers huren, maar wij hadden daar geen zin in en dus zijn we met 15 en 22 kilo op onze rug naar boven gesjokt. Het is absoluut geen pretje om met zo’n groot gewicht de berg op te lopen. De inspanning betaalt zich echter terug: je lichaam went tijdens de klim aan de enorme last en als de rugzak bovenaan af kan heb je weinig moeite met de gehalveerde hoeveelheid zuurstof. Ben je zonder rugzak naar boven gelopen, dan is een luchtdruk van slechts 515 millibar geen feest.
Op 5000 meter is het uitzicht fantastisch: net als de Kilimanjaro is Mount Kenia een oude vulkaan die hoog boven het omringende landschap uittorent. Bizar is ook om in de sneeuw te staan op hemelsbreed 17 km van de evenaar!
Point Lenana Zonsopkomst op Point Lenana, de derde en makkelijkst te bereiken piek op 4985 meter. Achter mij de hoogste top: 5199 meter. Deze is echter alleen met technisch klimmen te bereiken.
Mt Kenia Een tocht rond de 2 hoogste pieken betekent morenen op- en afklauteren. Adembenemend heeft op deze hoogte een dubbele betekenis. MacKinders camp De hut op 4200 meter. Ondanks dat de temperatuur op deze hoogte nog niet heel ver onder nul komt, was het door de vochtige lucht erg koud.
Mt Kenia
Voor 5 dagen eten, pannetjes, brander, gastankjes, donzen slaapzak, warme kleren, fototoestel met lenzen... het is een heel gesjouw de berg op!
De laatste dagen van de vakantie hebben we aan de kust doorgebracht. Hiervoor hadden we weer afgesproken met onze landgenoten. “We zien elkaar donderdag over twee weken om 13:00 op het plein voor Fort Jesus in Mombassa” werkt ook in Kenia probleemloos. Opnieuw verbleven we in een riante villa, aan de tropische kust en met twee bedienden. Kosten: 120 gulden per dag voor z’n vieren…

De terugreis verliep vlekkeloos en, het moet gezegd worden, de kwaliteit van Sabena is treden hoger dan die van KLM. Jammer dat ze twee weken na onze terugkomst failliet zijn gegaan.

Watamu Het huis aan de Blue Lagoon in Watamu.

Picture copyright owned by Erwin Voogt.
Please contact me first if you want to use any of these pictures for any purpose.